"Ζωντανά κινητά μνημεία" χαρακτηρίσθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, τα κατασκευασμένα από λευκαδίσιο ξήλο, ξύλο φτελιάς ή καραγάτσι, παραδοσιακά Καστοριανά καράβια.

Το μήκος του καραβιού κυμαίνεται συνήθως από 5 έως 7 μέτρα με πλάτος από 0,50 - 0,60 μέτρα μπροστά και 1,10 - 1,15 μέτρα πίσω. Οι δυο άκρες του ονομάζοται "πρύμνες" και οι πλευρές του "περβάζια".

Ο καραβοκύρης χρησιμοποιεί τα κουπιά, λάμνοντας όρθιος στο μέσον περίπου του καραβιού. Ο έμπειρος καραβομαραγκός πρέπει να του δώσει την ανάλογη κοιλότητα στον πυθμένα για να έχει καλή πλεύση.

Το καράβι συνδέθηκα με το ψάρεμα, την μεταφορά αγαθών, τις κοινωνικές εκδηλώσεις των κατοίκων της Καστοριάς, αλλά και με τη δράση των οπλαρχηγών του Μακεδονικού Αγώνα, που προωθούσαν πληροφοριακό υλικό εκείνα τα χρόνια.

Το καράβι ήταν απαραίτητο μέσο συγκοινωνίας, έως ότου διανοίχθηκαν οι παραλίμνιοι δρόμοι (στη δεκαετία του '30) και εξυπηρετούσε τον κόσμο στις παραπάνω δραστηριότητες, μεταφέροντάς τον απ' όχθη σ' όχθη.