Το 1088 μ.Χ η Καστοριά καταλήφθηκε από τους Νορμανδούς του Βουημούνδου, γιου του Ροβέρτου Γυισκάρδου, ο οποίος είχε καταλάβει και το Δυρράχιο, μετά τη νίκη του επί του Αλεξίου Α' Κομνηνού, και αποτέλεσε ορμητήριο τους για τις κατακτήσεις τους στην Ελλάδα.

Οι Νορμανδοί όμως δεν έμειναν στην πόλη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στρατιωτικές αποτυχίες τους σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, η κακή μισθοδοσία του στρατού και η αναχώρηση του Βουημούνδου στην Ιταλία επέτρεψαν στον αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό να ανακαταλάβει την πόλη.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ:

Ο Βοημούνδος με ορμητήριο την Καστοριά κατέλαβε κατέλαβε τη Λάρισα. Ο στρατός του όμως, ο οποίος δεν είχε μισθοδοτηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, εξεγέρθηκε και απαίτησε τους μισθούς του. Γι' αυτό ο Βοημούνδος αποφάσισε να μεταβεί στην Ιταλία, αφήνοντας στη θέση του τον Κοντοσταύλο Απουλία και Καλαβρία Βρυένιο.

Ο Αλέξιος Α' Κομνηνός μαθαίνοντας την αναχώρηση του Βουημούνδου αποφάσισε να διώξει του Νορμανδούς από την Ελλάδα και να ανακαταλάβει την πόλη.

«Το οπλικόν αυθις ανεκαλείτο και όπλοις απαντα περιφράξει προς τειχομαχίαν και τας κατά τους έξωθεν πολέμου συμπλοκάς προς Καστορίας φερούσης είχεν».

Η αντίσταση των Νορμανδών και η οχυρότητα της πόλης ανάγκασαν τον Αλέξιο να αναζητήσει άλλους τρόπους κατάληψης της, πέρα από τις πολιορκητικές μηχανές. Έτσι, μετέφερε με μικρά πλοιάρια και αποβίβασε στρατιώτες στην περιοχή της Μαυριώτισσας.

Κυκλωμένοι οι Νορμανδοί «Εξητουντο του αυτοκράτορος μιαν μεν σημαίαν προς του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου το τέμενος στηναι» (Άννα Κομνηνή VI σελ. 271 εκδ. Βόννης).

Μετά την κατάληψη της πόλης ο Βρυένιος, όντας γενναίος, δεν ήθελε να προσέλθει στο βασιλιά, ο οποίος και τον άφησε να αναχωρήσει, όπου αυτός ήθελε, αφού ορκίστηκε ότι δεν θα πολεμούσε ξανά εναντίον των βυζαντινών.

«Αυτός δε ωχετο προς το βυζάντιον νικητής επιφανέστατος». Η ανακατάληψη της πόλης από τον Αλέξιο Α' Κομνηνό περιγράφεται με λεπτομέρειες από την Αννα Κομνηνή στο ιστορικό της έργο «Αλεξιάς», στο οποίο περιγράφει την ιστορία του Α Αλέξιου Κομνηνού κατά την περίοδο από το 1069-1118 μ.Χ. (Αννα Κομννή VI, 223-233 και Ζωναράς Vol. IV, Lib.XVCIII C.XII.6,238)